- İbn Ataullah İskenderi'nin (ks) Hikem-i Ataiyye adlı tasavvuf klasiği
- Şâzeliyye tarikatının Zerrûkıyye kolunun kurucusu Ahmed Zerruk el-Fâsî ks. (ö. 899/1493-94)
- Sultan II. Abdülhamid Han'ın devam ettiği Şazeli tekkesi Zâfir Efendi Tekkesi (Ertuğrul Tekke)
- II. Abdülhamid Han'ın Şazeli şeyhi Muhammed Zafir Efendi (ö.1903) ve kardeşleri
- Şâzeli tarikatına mensup Osmanlı padişahı II. Abdülhamid Han
- Unkapanı Şâzeli tekkesi (Şazeli Tekke Camii olarak bilinmektedir.)
- Gaziantepli Kadiri-Şazeli şeyhi Hasan Arslan Hocaefendi (ö.2011)
- ŞAZELİ ismi marka olarak TÜRK PATENT ENSTİTÜSÜ'ne 10 yıllığına tescil ettirildi!
- Buna göre, bir başkası tarafından bu isim kullanılarak matbaa, TV, radyo, gazete, dergi, yayınevi, takvim vd. bilumum basım-yayım, eğitim-öğretim, kültür hizmetleri gerçekleştilemez.
Bûsîrî
el-BÛSÎRÎ ve KASİDE-i BÜRDE
Muhammed b. Said el-Bûsîrî, Hz. Peygamber (sas) için yazdığı kasidelerle üne kavuşan Şazeli tarikatına mensup şairdir.
h.608/m.1212 yılında Mısır’da Behnesâ şehrinde doğdu. Aslen Mağriblidir (günümüzde Fas). Babası tarafından Bûsîrli olduğu için Bûsîrî nisbesiyle anılmaktadır.
Kahire'de İslâmî ilimlerin yanı sıra dil ve edebiyat tahsil etti. Özellikle hadis ve siyerle meşgul oldu. Yahudi ve hıristiyanlara karşı yazdığı reddiyelerden onun Tevrat ve İncilleri incelediği anlaşılmaktadır.
Bûsîrî’nin Şâzelî tarikatının kurucusu Ebü’l-Hasan eş-Şâzelî’ye intisap ettiği bilinmektedir. Nitekim şeyhin ölümü üzerine yerine geçen Ebü’l-Abbas Ahmed el-Mürsî’ye hitaben yazdığı 142 beyitlik “dâl” redifli bir mersiyede, onun zamanın kutbu ve imamı olduğunu söyler. Hatta ünlü mutasavvıf İbn Atâullah el-İskenderî ile birlikte şeyhin en gözde müridi olduğu anlaşılmaktadır. Ancak İbn Atâullah ilâhî aşk temasını işlerken, Bûsîrî Peygamber sevgisini terennüm ediyordu.
Kısa boylu olan ve zayıf nahif bir bünyeye sahip bulunan Bûsîrî’nin hayatı sıkıntılar içinde geçmiştir. Gerek çocuklarının çok ve karısının hırçın oluşu, gerekse mesai arkadaşlarının yolsuzlukları onun için daima huzursuzluk kaynağı olmuştur. Hak söz konusu olunca son derece titizlik gösteren şair bu anlayışından ötürü uzun süre aynı işte kalamamıştır. Hayatının sonlarına doğru felç olan Bûsîrî, rivayete göre Hz. Peygamber için yazdığı bir kaside sayesinde bu hastalıktan kurtulmuş ve uzunca bir ömürden sonra seksen küsur yaşlarında İskenderiye’de vefat etmiştir. Kabri İskenderiye’de sahile yakın, kendi adıyla anılan caminin içindeki sağ maksûrededir.
Ölüm tarihi kaynaklarda farklı olarak yer almaktadır. h.695/m.1296 olması kuvvetle muhtemeldir.
Bûsîrî’nin eserlerinin tamamına yakını manzum olup çoğu Hz. Peygamber hakkında yazılan kasidelerden ibarettir.
"Kasîdetü’l-bürde", samimi bir Peygamber âşığı olan Bûsîrî’yi şöhretin zirvesine ulaştıran şiiri, hayatının sonlarına doğru felçli olduğu bir sırada yazdığı rivayet edilen kasidedir. 160 beyitten ibaret olan ve bir çok defa basılan kasideye şair el-Kevâkibü’d-dürriyye fî medhi hayri’l-beriyye adını verdiği halde sonradan Kasîdetü’l-bürde olarak üne kavuşmuştur.
"el-Kasîdetü’l-mudariyye fi’s-salâti alâ hayri’l-beriyye" adlı 39 beyitten ibaret kasidesine hemen hemen bütün evrâd mecmualarında rastlamak mümkündür.
Kaynak:
Mahmut Kaya, "Bûsîrî", Diyanet İslam Ansiklopedisi, cilt: 6, s. 468-470
Muhammed b. Said el-Bûsîrî, Hz. Peygamber (sas) için yazdığı kasidelerle üne kavuşan Şazeli tarikatına mensup şairdir.
h.608/m.1212 yılında Mısır’da Behnesâ şehrinde doğdu. Aslen Mağriblidir (günümüzde Fas). Babası tarafından Bûsîrli olduğu için Bûsîrî nisbesiyle anılmaktadır.
Kahire'de İslâmî ilimlerin yanı sıra dil ve edebiyat tahsil etti. Özellikle hadis ve siyerle meşgul oldu. Yahudi ve hıristiyanlara karşı yazdığı reddiyelerden onun Tevrat ve İncilleri incelediği anlaşılmaktadır.
Bûsîrî’nin Şâzelî tarikatının kurucusu Ebü’l-Hasan eş-Şâzelî’ye intisap ettiği bilinmektedir. Nitekim şeyhin ölümü üzerine yerine geçen Ebü’l-Abbas Ahmed el-Mürsî’ye hitaben yazdığı 142 beyitlik “dâl” redifli bir mersiyede, onun zamanın kutbu ve imamı olduğunu söyler. Hatta ünlü mutasavvıf İbn Atâullah el-İskenderî ile birlikte şeyhin en gözde müridi olduğu anlaşılmaktadır. Ancak İbn Atâullah ilâhî aşk temasını işlerken, Bûsîrî Peygamber sevgisini terennüm ediyordu.
Kısa boylu olan ve zayıf nahif bir bünyeye sahip bulunan Bûsîrî’nin hayatı sıkıntılar içinde geçmiştir. Gerek çocuklarının çok ve karısının hırçın oluşu, gerekse mesai arkadaşlarının yolsuzlukları onun için daima huzursuzluk kaynağı olmuştur. Hak söz konusu olunca son derece titizlik gösteren şair bu anlayışından ötürü uzun süre aynı işte kalamamıştır. Hayatının sonlarına doğru felç olan Bûsîrî, rivayete göre Hz. Peygamber için yazdığı bir kaside sayesinde bu hastalıktan kurtulmuş ve uzunca bir ömürden sonra seksen küsur yaşlarında İskenderiye’de vefat etmiştir. Kabri İskenderiye’de sahile yakın, kendi adıyla anılan caminin içindeki sağ maksûrededir.
Ölüm tarihi kaynaklarda farklı olarak yer almaktadır. h.695/m.1296 olması kuvvetle muhtemeldir.
Bûsîrî’nin eserlerinin tamamına yakını manzum olup çoğu Hz. Peygamber hakkında yazılan kasidelerden ibarettir.
"Kasîdetü’l-bürde", samimi bir Peygamber âşığı olan Bûsîrî’yi şöhretin zirvesine ulaştıran şiiri, hayatının sonlarına doğru felçli olduğu bir sırada yazdığı rivayet edilen kasidedir. 160 beyitten ibaret olan ve bir çok defa basılan kasideye şair el-Kevâkibü’d-dürriyye fî medhi hayri’l-beriyye adını verdiği halde sonradan Kasîdetü’l-bürde olarak üne kavuşmuştur.
"el-Kasîdetü’l-mudariyye fi’s-salâti alâ hayri’l-beriyye" adlı 39 beyitten ibaret kasidesine hemen hemen bütün evrâd mecmualarında rastlamak mümkündür.
Kaynak:
Mahmut Kaya, "Bûsîrî", Diyanet İslam Ansiklopedisi, cilt: 6, s. 468-470